غار چال نخجیر

غار چال نخجیر با قدمتی در حدود 70 میلیون سال در میانه راه نراق به دلیجان واقع در استان مرکزی قرار دارد. غار چال نخجیر نام خود را از منطقه ای که در آن وجود داشته، به عاریت گرفت. غار چال نخجیر از لحاظ لغوی معنی پایین تر از شکارگاه را می دهد و دلیل آن قرار گرفتن این منطقه در گودی است. شکارچیان در زمانهای قدیم صید خود را به سمت این بخش می راندند تا بتوانند به راحتی آنها را شکار کنند. در سالهای دور هم اهالی منطقه آن را غار هو هو می نامیدند.

از عجایب این غار که به طور خیلی اتفاقی در انفجارهایی که سازمان آب دلیجان برای رسیدن به آب در سال 1368 ایجاد کرد کشف شدند، زنده بودن این غار آهکی است. غار سه طبقه نخجیر که در سال 1384 در فهرست آثار ملی ایران جای گرفت، دارای سنگهای تزئینی نادر و کمیابی بوده که هر کدام به اشکال مختلفی شبیه اند. انگار دست طبیعت قصد داشته با ساختن مجسمه هایی مانند لاکپشت، انسان، گوزن، عقاب، کبوتر و تندیس های بلورین عظیم مجسمه سازی را به چالش بکشد. این دیدنی دارای تالارهای بسیاری بوده که نام بعضی از آنها عبارتست از آبشار گلی، هیولا، فرسنگ، گل کلمی و عروس.

قدمت غار چال نخجیر به دوره سوم زمین شناسی می رسد. این جاذبه تشکیل شد از سنگهای مرجانی که گردشگران را مجذوب خود می کنند. 5 کیلومتر مسیر خاکی همراه با دیواره های آهکی حیرت انگیز تنها بخشی از عجایب چشم نواز این غار بوده که در اثر حرکت گسل معکوسی که وجود دارد، ایجاد شده است. ارتفاع 10 تا 40 متری دهانه ورودی که عرضی حدود 10 متر دارد، بازدید کنندگان را به سمت این مورد از پرطرفدارترین غارهای ایران می کشاند. تاکنون توسط غارنوردان حرفه ای 4 کیلومتر از شاخه اصلی غار چال نخجیر کشف شده که خود این شاخه چندین راهروی فرعی دارد. به نظر اهالی فن و با توجه به شواهد موجود، این جاذبه باید چیزی در حدود 8 کیلومتر تا 10 کیلومتر عمق داشته باشد.

دسته سنگهای رسوبی و آهکی بیشتر این دیدنی را تشکیل داده اند. تنها 5 درصد دیواره های آن سنگی بوده و مابقی از رسوبات آهکی پوشیده شده اند. مهمترین ویژگی آهک هم قابلیت حل شوندگی آن در دی اکسید کربن است. با اینکه دریاچه ای قابل قایقرانی در انتهای غار کشف شد اما هنوز به دلیل شناسایی کامل برای بازدید عموم بازگشایی نشده و تنها مسیری در حدود 1300 متر ایمن سازی گشته و با نورپردازی مناسب و کف سازی ایده آل مقصد گردشگرانی است که آرزو می کنند کاش این مسیر همچنان ادامه داشت. چکیده های بلورین درخشنده، راهروهای طویل، مسیرهای بعضا مشکل، حوضچه های آب و تالارهای متعدد از زیبایی های آن هستند.

در پایان مسیر هم قندیل هایی رویت می شوند که بلورین بوده و رشد آنها به دلیل وضعیت ویژه سریع تر از باقی قسمتهای غار نخجیر دلیجان بوده و شفاف تر هستند. طبقه اول، دریاچه ای است که 60 متر پایین تر با تامین آب خود از کانال های آبی خاکی زیرزمینی قرار دارد. تعداد این کانالهای آبی خاکی به 14 عدد می رسد و عمق دریاچه بین 10 تا 70 متر هست. مسیر ورودی 900 متری از طبقه دوم آغاز می شود و به طبقه سوم می رسد که در حال حاضر 300 متر آن برای بازدید عموم آماده است. غار نخجیر دلیجان به دلیل موقعیت مکانی خود که در دامنه کوه واقع شده، دسترسی آسانی دارد و تهویه طبیعی باعث شده تا اکسیژن داخل کافی باشد.

باید در نظر داشت که ورود کسانی که مشکلات تنفسی یا سابقه بیماری های قلبی دارند، به این غار ممنوع است. همچنین، مسیر رفت و برگشت غار نخجیر 470 پله دارد. بنابراین باید آمادگی یک پله نوردی را داشته باشید. اگر علاقمند هستید به قسمتهایی که هنوز سنگفرش و برای بازدید عموم آماده نشده اند نگاهی بیندازید، باید بدانید امکان پذیر نیست و احتیاج به تجهیزات و ابزار حرفه ای و کامل دارد. برای رسیدن راحت به ورودی غار، باید از سمت بزرگراه اصفهان وارد شهر دلیجان شده و بعد از میدان دوم یا همان میدان سپاه وارد خیابان سید عبد الهادی دلیجانی شوید.

بعد از گذر از میدان بسیج و ورود به بلوار فاضل نراقی، به راه ادامه دهید تا به یک میدان برسید و از آنجا وارد جاد نراق شوید. بعد از تنها 15 کیلومتر هم و با طی مسافتی کوتاه خود را در دهانه ورودی این غار می یابید.